Fıtrat ve Çocuk
DOI:
https://doi.org/10.52754/16947975_2022_32_2Anahtar Kelimeler:
Tefsir- Fıtrat- Din- ÇocukÖzet
Fıtrat hem yaratılışı anlatmakta hem de yaratılmışlara dair bir değer ortaya koymaktadır. Bu yönüyle İslam düşüncesinin temel kavramlarından birisidir. Dolayısıyla başlı başına ele alınıp incelenmesi ve çeşitli boyutlarının ortaya çıkarılması önem arz etmektedir. Bu çalışmada fıtrat öncelikle kavramsal yönüyle ele alınıp incelendi daha sonra Kur’an düşüncesinde fıtratın yerine ve önemine ilişkin araştırma, inceleme ve değerlendirmeler yapıldı. Bu bağlamda insanın kainattaki konumuna ve fıtratının dayanağına, insan fıtratının özelliklerine, fıtratın korunmasının ve geliştirilmesinin önemine yer verildi. İslam düşüncesinde fıtrat kavramı çocuklukla yakından ilişkili olması hasebiyle çalışmada bunlar arasındaki ilişkiye dair inceleme ve araştırmalara yer verildi. Bu kısımda özellikle çocukluk fıtratının din ile ilişkili boyutuna yer verildi. Bu çerçevede çocuklukta inanç duygusu ve bu duyguyu ortaya çıkaran etkenlerin neler olduğu, bunların çocuklardaki dini gelişimi nasıl etkilediği ele alındı. Daha sonra yetişkinlerin dindarlıkları ile fıtrat arasında nasıl bir ilişki bulunduğu incelendi.
Referanslar
Acar, E. (2018). Kastamonu ve yöresi ağızlarında mantar adları. Uluslararası Beşeri Bilimler ve Eğitim Dergisi, 4 (9), 177-228.
Akkuş, H. İ.-Uçar, R. (2018). Dindarlık tipolojileri bağlamında Türk toplumu. Toplum Bilimleri Dergisi, 12(24), 115-139.
Altıntaş, R. (2008). Mevlânâ’da dindarlık tipolojileri. Eski Yeni: Üç Aylık Düşünce Dergisi, 10, 82-89.
Armaner, N. (1973). Psikopatoloji’de Dinî Belirtiler. Ankara: Demirbaş Yayınları.
Asım Efendi. (2013). el-Okyânûsu’l-basît fî tercemeti’l-kâmûsi’l-muhît: Kâmûsu’l-muhît tercümesi. İstanbul: Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı yayınları.
Asmaî, A. b. K. (1986). Mâ ihtelefet elfâzuhu ve’t-tefekat meânîh. thk. Macid Hasen ez-Zehebî. Dimeşk: Dâru’l-fikr.
Aydın, A. R. (1996). Çocuğun dinî şahsiyet kazanmasında ailenin önemi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 8, 211-219.
Aydın, A. R. (2003). Çocuğun dini kişiliğinin gelişmesinde aile faktörü. EKEV Akademi Dergisi, 7(15), 105-112.
Ayverdi, İ. (2010). Misalli büyük türkçe sözlük. İstanbul: Kubbealtı.
Bilgin, A. (2014). Din, dindar, dindarlık: Özeleştirel bir değerlendirme. Anemon: Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(2), 75-84.
Clark, W. H. (1981). Çocukluk dönemi dini- I. (N. Armaner, Çev.). Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 26, 175-185.
Clark, W. H. (1998). Çocuklukta din (A. Çiftçi, M. Yıldız, Çev.). çev. Dokuz Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 10, 183-205.
Cürcânî, A. b. M. Ş. (1985). Kitabu’t-ta’rîfât. Beyrut: Mektebetü Lübnan.
Ebu’l-Bekâ, E. (1998). el-Külliyyât: Mu’cem fi’l-mustalahât ve’l-furûki’l-lügaviyye. Beyrut: Müessesetü’r-risale.
Elmalılı, H. Y. (1979). Hak dini Kur’an dili. İstanbul: Eser neşriyat ve dağıtım.
Erdem, M. (1993). Hıristiyanlıktaki vaftiz anlayışı üzerine bir araştırma. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 34, 133-154.
Ezherî, A. (1964). Tehzîbü’l-Lüga. thk. Abdullah Derdis-Muhammed Ali en-Neccâr. Kahire: el-Müessesetü’l-mısriyyeti’l-âmme.
Ferâhidî, H. b. A. (2003). Kitâbu’l-ayn. thk. Abdulhamid Hindâvî. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye.
Firuzâbâdî, Ya’kub. (1997). Besâiru zevi’t-temyîz fî letâifi kitabi’l-azîz. thk. Muhammed Ali en-Neccâr. Kahire: Lecnetü ihyâi’t-türâsi’l-islâmî.
Gürkan, S. L. (2012). Vaftiz. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı yayınları, (42), 424-426.
Hökelekli, H. (1998). Din Psikolojisi. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı yayınları.
Isfahânî, R. (2009). Müfredâtü elfâzi’l-Kur’an. thk. Safvân Adnan Dâvûdî. Dimeşk: Dâru’l-kalem-ed-Dâaru’ş-şâmile.
James, W. (1902). The varieties of religious experience: A study in human natüre. New York: Longmans, Geeen, and Co.
Köylü, M. (2004). Farklı din ve kültürlere mensup çocukların dini inanç ve tanrı tasavvurları. EKEV Akademi Dergisi, 8(19), 17-30.
Okumuş, E. (2006). Gösterişçi dindarlık. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 6(2), 17-35.
Ömer, A. M. (2002). el-Mu’cemü’l-mevsûî li elfâzi’l-Kur’ani’l-Kerim ve kırââtih. Riyad: Müessesetü sutûri’l-marife.
Şehristânî, M. b. A. (1992). el-Milel ve’n-nihâl. thk. Ahmed Fehmi Muhammed. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye.
Şimşek, E. (2004). Çocukluk dönemi dini gelişim özellikleri ve din eğitimi. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 4(1), 207-220.
Taşdelen, V. (2017). Fazıl Hüsnü Dağlarca’nın çocuk ve Allah isimli eserinde metafizik unsurlar. Çocuk ve Medeniyet, 2(4), 179-194.
Yavuz, Y. Ş. (1992). Bezm-i elest. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı yayınları, (6), 106-108.
Yesuî, H. L. (1889). Feraidü'l-luga fî’l-furuk. Beyrut: el-Matbaatü'l-katolikiyye.
Yüksek, A. (2018). İslam Hukukuna Göre Helal Gıda ve Gdo’lu Ürünler (Genetiği Değiştirilmiş Organizmalar) Bişkek: İz basma.
Yüksek, A. (2016). Ahlak ekseninde fıkhın gençlerde karakter inşası. Sinop üniversitesi uluslararası gençlik ve ahlâk sempozyumu bildiriler kitabı. (I) 113-133.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2022 Теология факультетинин илимий журналы
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
