Fitrat (Human Nature) and Child
DOI:
https://doi.org/10.52754/16947975_2022_32_2Keywords:
Tafseer, human nature, religion, childAbstract
The concept of “fitrat” (human nature) both describes creation and reveals a value for the created. In this respect, it is one of the basic concepts of Islamic thought. Therefore, it is important to examine the concept on its own and to reveal its various dimensions. In this study, “fitrat” (human nature) was first discussed and analyzed in terms of its conceptual aspect, then research, examination and evaluations were made about the place and importance of “fitrat” in the thought of the Qur'an. In this context, the position of man in the universe and the basis of his human nature, the characteristics of human nature, the importance of preserving and developing human nature were discussed. Since the concept of “fitrat” in Islamic thought is closely related to childhood, studies and research on the relationship between them are included in the study. In this part, especially the religious dimension of childhood nature was included. In this context, the feeling of belief in childhood and the factors that reveal this feeling and how these affect the religious development of children were discussed. Then, the relationship between the religiosity of adults and “fitrat” (human nature) was examined.
References
Acar, E. (2018). Kastamonu ve yöresi ağızlarında mantar adları. Uluslararası Beşeri Bilimler ve Eğitim Dergisi, 4 (9), 177-228.
Akkuş, H. İ.-Uçar, R. (2018). Dindarlık tipolojileri bağlamında Türk toplumu. Toplum Bilimleri Dergisi, 12(24), 115-139.
Altıntaş, R. (2008). Mevlânâ’da dindarlık tipolojileri. Eski Yeni: Üç Aylık Düşünce Dergisi, 10, 82-89.
Armaner, N. (1973). Psikopatoloji’de Dinî Belirtiler. Ankara: Demirbaş Yayınları.
Asım Efendi. (2013). el-Okyânûsu’l-basît fî tercemeti’l-kâmûsi’l-muhît: Kâmûsu’l-muhît tercümesi. İstanbul: Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı yayınları.
Asmaî, A. b. K. (1986). Mâ ihtelefet elfâzuhu ve’t-tefekat meânîh. thk. Macid Hasen ez-Zehebî. Dimeşk: Dâru’l-fikr.
Aydın, A. R. (1996). Çocuğun dinî şahsiyet kazanmasında ailenin önemi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 8, 211-219.
Aydın, A. R. (2003). Çocuğun dini kişiliğinin gelişmesinde aile faktörü. EKEV Akademi Dergisi, 7(15), 105-112.
Ayverdi, İ. (2010). Misalli büyük türkçe sözlük. İstanbul: Kubbealtı.
Bilgin, A. (2014). Din, dindar, dindarlık: Özeleştirel bir değerlendirme. Anemon: Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(2), 75-84.
Clark, W. H. (1981). Çocukluk dönemi dini- I. (N. Armaner, Çev.). Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 26, 175-185.
Clark, W. H. (1998). Çocuklukta din (A. Çiftçi, M. Yıldız, Çev.). çev. Dokuz Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 10, 183-205.
Cürcânî, A. b. M. Ş. (1985). Kitabu’t-ta’rîfât. Beyrut: Mektebetü Lübnan.
Ebu’l-Bekâ, E. (1998). el-Külliyyât: Mu’cem fi’l-mustalahât ve’l-furûki’l-lügaviyye. Beyrut: Müessesetü’r-risale.
Elmalılı, H. Y. (1979). Hak dini Kur’an dili. İstanbul: Eser neşriyat ve dağıtım.
Erdem, M. (1993). Hıristiyanlıktaki vaftiz anlayışı üzerine bir araştırma. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 34, 133-154.
Ezherî, A. (1964). Tehzîbü’l-Lüga. thk. Abdullah Derdis-Muhammed Ali en-Neccâr. Kahire: el-Müessesetü’l-mısriyyeti’l-âmme.
Ferâhidî, H. b. A. (2003). Kitâbu’l-ayn. thk. Abdulhamid Hindâvî. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye.
Firuzâbâdî, Ya’kub. (1997). Besâiru zevi’t-temyîz fî letâifi kitabi’l-azîz. thk. Muhammed Ali en-Neccâr. Kahire: Lecnetü ihyâi’t-türâsi’l-islâmî.
Gürkan, S. L. (2012). Vaftiz. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı yayınları, (42), 424-426.
Hökelekli, H. (1998). Din Psikolojisi. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı yayınları.
Isfahânî, R. (2009). Müfredâtü elfâzi’l-Kur’an. thk. Safvân Adnan Dâvûdî. Dimeşk: Dâru’l-kalem-ed-Dâaru’ş-şâmile.
James, W. (1902). The varieties of religious experience: A study in human natüre. New York: Longmans, Geeen, and Co.
Köylü, M. (2004). Farklı din ve kültürlere mensup çocukların dini inanç ve tanrı tasavvurları. EKEV Akademi Dergisi, 8(19), 17-30.
Okumuş, E. (2006). Gösterişçi dindarlık. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 6(2), 17-35.
Ömer, A. M. (2002). el-Mu’cemü’l-mevsûî li elfâzi’l-Kur’ani’l-Kerim ve kırââtih. Riyad: Müessesetü sutûri’l-marife.
Şehristânî, M. b. A. (1992). el-Milel ve’n-nihâl. thk. Ahmed Fehmi Muhammed. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye.
Şimşek, E. (2004). Çocukluk dönemi dini gelişim özellikleri ve din eğitimi. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 4(1), 207-220.
Taşdelen, V. (2017). Fazıl Hüsnü Dağlarca’nın çocuk ve Allah isimli eserinde metafizik unsurlar. Çocuk ve Medeniyet, 2(4), 179-194.
Yavuz, Y. Ş. (1992). Bezm-i elest. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı yayınları, (6), 106-108.
Yesuî, H. L. (1889). Feraidü'l-luga fî’l-furuk. Beyrut: el-Matbaatü'l-katolikiyye.
Yüksek, A. (2018). İslam Hukukuna Göre Helal Gıda ve Gdo’lu Ürünler (Genetiği Değiştirilmiş Organizmalar) Bişkek: İz basma.
Yüksek, A. (2016). Ahlak ekseninde fıkhın gençlerde karakter inşası. Sinop üniversitesi uluslararası gençlik ve ahlâk sempozyumu bildiriler kitabı. (I) 113-133.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Теология факультетинин илимий журналы
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
