Ehl-i Sünnetin Fıkıh Usûlü Anlayışı
DOI:
https://doi.org/10.52754/16947673_2020_29_1Ключевые слова:
Ehl-i Sünnet, Fıkıh Usûlü, İslam Hukuku, Ehl-i Hadis, Ehl- ReyАннотация
Hz. Peygamber hayatta iken Müslümanlar arasında itikadi veya siyasi bir farklılaşma söz konusu değildi. Onun vefatından sonra Müslümanlar arasında bir takım ihtilaflar vuku bulmaya başladı. Söz konusu bu ihtilaflar neticesinde karşı karşıya kalınan problemlere çözüm üretme noktasında Müslümanlar arasında metodik açıdan farklı yaklaşımlar ortaya çıkmaya başladı. Sahabenin önde gelenleri başta olmak üzere ilimle uğraşanlar dini konularda kaçınılmaz olarak içtihatlarda bulundular. Ortaya çıkan bu farklı metodik yaklaşımlar inanç, ibadet ve sosyal yaşamın şekillenmesinde etkili oldu. Ortaya çıkan yaklaşımlar daha sonra genel olarak hukuk alanında “Ehl-i Hadis” ve “Ehl-i Rey” olarak isimlendirilirken inanç alanında ise “Ehl-i Sünnet” ve “Ehl-i Bidat” olarak isimlendirilmeye başlandı. Biz bu çalışmamıza Ehl-i Sünnet kavramının nasıl algılandığı ve bu ekolünün fıkıh usûlü anlayışının ne olduğunu ortaya koymaya çalıştık. Yine, Ehl-i Sünnet fıkıh usulü ekolleri arasında ne gibi farklar olduğunu da değindik. Ayrıca konu bütünlüğü açısından Ehl-i Sünnet fıkıh usulü kitaplarının temel konuları hakkında da bilgi vermeyi uygun gördük.
Библиографические ссылки
Aktepe, İshak Emin Aktepe, (2012), “Ebu Hanife ve Ehl-i Hadisin Sünnet Anlayışlarındaki Temel Farklar,” İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi, sy.19.
Arı, Abdüsselam, Bedir, Murteza, vd., (2017), Fıkıh Usûlü, İstanbul Üniv. İlahiyat F., ders kitabı, İstanbul.
Cessâs, Ebû Bekr Ahmed b. Ali er-Râzî. (1994). el-Fusûl fi’l-Usûl.
Çakın, Kamil, (2006), “Ashabu'l-Hadis Perspektifinden Ehl-i Sünnet”, Dini Araştırmalar Dergisi, Cilt: 8, s. 24.
Debûsî, Ebû Zeyd Abdullah b. M. b. Ömer b. İsâ. (1421/2001). Takvîmü’l-Edille fî Usûli’l-Fikh, thk. Halil Muhyiddin el-Meys (nşr), Dârü’l-Kütübi’l-‘İlmiyye, Beyrut.
Ebu Zehra, Muhammed, (1948), eş-Şafii-Hayatuhu ve Asruhu, Arâuhu ve Fıkhuhu, Daru'l-Fikri'l-Arabi.
Ebu Zehra, Muhammed, (1952), İmam Malik-Hayatuhu ve Asruhu ve Fıhhuhu, daru’l-fikri’l-arabi, Beyrut,.
Ebû Zehrâ, Muhammed. (1994). İslam Hukuku Metodolojisi. Abdülkadir Şener (çev), 6. Baskı. Fecr Yayınevi, Ankara.
Erdem, Mehmet ve Saffet Köse, (2018), İslam hukukuna Giriş, Kırgızistan Türkiye Manas Üniversitesi, yay., Bişkek,.
Erdem, Mehmet. (2005). “Ehl-i Sünnet Fıkıh Mezheplerinin Hadis ve Rey Ekolü Olarak Sınıflandırılmasına Eleştirel Bir Bakış” Dini Araştırmalar Dergisi, Cilt: 8, ss. 73-106.
Gazzâlî. (1980). el-Menhûl min Ta’lîkâti’l-Usûl. Muhammed Hasan Heyto (nşr), Dârü’l-Fikr, Dımeşk.
Görgün, Tahsin. (2003). “Fıkıh Usûlü” md., Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, XXVII, TDV Yayınları, İstanbul, ss. 44-46.
Halife Keskin, (2003).“Ehl-i sünnet kavramı hakkında bir değerlendirme,”Çukurova Üniversitesi, İlahiyat fakültesi dergisi, c.3, sy,1, Adana.
Koca, Ferhat, (1997), “Hanbeli Mezhebi,” md, Diyanet İslam Ansiklopedisi, TDV Yay., İstanbul,.
Koçak, Muhsin, Dalgın, Nihat, Şahin, Osman, (2015), Fıkıh Usûlü, Ensar neşriyat, İstanbul.
Koçkuzu, Ali Osman, Rivayet İlimlerinde Haber-i Vahidlerin İtikat ve Teşri Yönlerinden Değeri, Diyanet İşleri Başkanlığı Yay.
Koşum, Adnan. (2008). Arkam-ı Hamsenin Kökeni ve İlk Dönem Fıkıh Usülü Literatüründe Gelişimi Üzerine Giriş. İslami İlimler Dergisi, Bahar 2008. Yıl,3, Sy.3, Ss.107-124.
Köksal, A., Cüneyd ve Dönmez, İ. Kafi, (2012). “Usul-i Fıkıh” md., Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, c. XXXXII, TDV Yayınları, İstanbul, ss. 201-210.
Köksal, İsmail, (2001), “Fıkhi Mezhepler Arasındaki Usül Farklılıkları,”Harran Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, Şanlıurfa.
Pezdevî, Abdul Aziz Muhammed b. Ahmed el-Buhari el-Pezdevî, (1997), Keşfu’l-esrar an usûli fahri’l-İslam el-Pezdevî, Daru’l-kütübi’l-ilmiyye, Beyrut.
Pezdevî, Ebü’l-Usr Fahrü’l-İslâm Alî b. Muhammed b. el-Hüseyn b. Abdilkerîm. (ts.) Kenzü’l-Vüsûl ilâ Ma’rifeti’l-Usûl.
Serahsi, Ebu Bekr Muhammed b. Ahmed b. Ebi Sehl, el-Usul, Eda Neşriyat. İstanbul, s. 1/279.
Şa’bân, Zekiyyüddin. (2009), İslam Hukuk İlminin Esasları (Fıkıh Usûlü).
İbrahim Kâfi Dönmez (trc), 11. Baskı, TDV Yayınları, Ankara.
Şelebi, Muhammed Mustafa, (1969), el-Medhal fi't-Ta'rifi bi'l-Fıkhi'l-İslami ve'l-Kavâidi'l-Milkiyye ve'l-Ukudiyye, Daru'n-Nahdati'l-Arabiyye.
Topaloğlu, Bekir, (1991). Kelam İlmine Giriş, İstanbul.
Yavuz, Yusuf Şevki, “Ehl-i Sünnet” md. Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, c. X, TDV Yayınları, İstanbul, ss. 525-530.
Zeydan, Abdülkerîm, (2006). el-Veciz fi’-Usûli’l-Fıkıh. Müessesetü’r-Risâle Yayınları, Beyrut.
Zuhayli, Vehbe. (2012). Fıkıh Usûlü. Ahmet Efe (çev), 2. Baskı, Risale Yayınları, İstanbul.
Загрузки
Опубликован
Как цитировать
Выпуск
Раздел
Лицензия
Copyright (c) 2020 Научный журнал теологического факультета ОшГУ
Это произведение доступно по лицензии Creative Commons «Attribution-NonCommercial» («Атрибуция — Некоммерческое использование») 4.0 Всемирная.
