Hoca Ahmet Yesevî ve Onun Eğitim Sisteminin Temeli

Yazarlar

  • Ermamat ERGESHOV Ankara Üniversitesi
  • Nurali YEGENOV Ankara Üniversitesi

DOI:

https://doi.org/10.52754/16947673_2018_24_3

Anahtar Kelimeler:

Hoca Ahmet Yesevî- Divan-ı Hikmet- Eğitim-Öğretim- Müslümanlık

Özet

İnsanoğlu geçmiş dönemlerde olduğu gibi günümüzde de birçok alanda kendisini krize sürükleyen sorunlarla karşı karşıya kalmıştır. Çözülmesi olağan görülen sorunlarla başa çıkmak görüldüğü gibi kolay olmayabilir, ancak insanlığı rahatlığa kavuşturabilecek ortamın sağlanması mümkündür. Yapılması gereken en önemli şey – tarihin değil de hataların tekerrür edebileceğinin – farkına varmaktır. Dolayısıyla Yüce Türk Müslüman milletinin seçkin âlimlerinin yolundan gitmek ve onların sistematik eğitim felsefesini oluşturan görüşlerinden kendi şahsına ilişkin bilgi edinmek ve hayatı daha da yaşanır duruma getirmeye çalışmak, her insanın hem bireysel hem de toplumsal görev ve sorumluluğudur. Demek ki, Hz. Peygamberimizin varislerinin arasında önemli yeri olan âlimlerin, kendi dönemi içerisindeki krizlerin çözülmesinde izledikleri metotlardan, insanlık için ideal olanı bulma tecrübesinden, faydalanmanın yararı vardır. Böylelikle genelde insanlık, özelde ise Müslümanlık için ideal olanı tekrar canlandırmak, eğitim-öğretim alanına uyarlamak, ahlaki prensipleri güçlendirerek hayatın felsefi temellerini genişletmekle, geliştirmek mümkün olabilecektir. Bu çerçevede hazırlanan bu makale, Hoca Ahmet Yesevî’nin kaleme aldığı Dîvân-ı Hikmet adlı eseri göz önünde bulundurularak yazılmıştır. Ayrıca onun, milliyetimizin temelini oluşturan “dil” ve “din” konusundaki yaklaşımı, İslam Dinini anlatma ve öğretme gayreti, Müslümanlığın özellikle Türk milletlerinin hayatına neşredilmesinde kullandığı eğitim-öğretim usulü ve kullanmış olduğu bütün metotların felsefi temellendirilmesi hakkında bilgi verilmiştir.

Referanslar

Akyüz, H. (1994). Eğitici Bir Şahsiyet Olarak Ahmed Yesevî, Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü dergisi, I, Erzurum, 19-27.

Bahari, M. (2003). Divan-ı Hikmet, Sultan Hoca Ahmet Yesevî, 144 Hikmet+Münacat, Sözümüz Veblaqı, TDV Yayınları, Ankara.

Baş, E. (2011). Ahmed Yesevî’nin Bektaşîlik, Alevîlik Üzerindeki Etkisi ve Osmanlı Dini Hayatındaki İzleri, Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 52/2, Ankara, 21-53.

Bice, H. (2016). Pîr-i Türkistan, Hoca Ahmet Yesevî, Ahmet Yesevî Üniversitesi Mütevelli Heyeti Başkanlığı, İnceleme Araştırma Dizisi:33, Ankara.

Canim, R. (1996). Pir-i Türkistan Hoca Ahmet Yesevî’de Tasavvuf Düşüncesi”, Türk Dünyası Sosyal Bilimler, Ahmet Yesevî Üniversitesi Mütevelli Heyeti Başkanlığı, bilig, I, Bahar, Ankara, 9-12.

Cirhinlioğlu, F. (2010). Dinî Yönelimler ve Önyargı, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, ISSN: 1303-5134, 7/1, 1366-1384.

Çakan, V. (2005). Hoca Ahmed Yesevî ve Divan-ı Hikmet, Milli Folklor Dergisi, 68/17, 201-207.

Demirci, M. (1993). Ahmed Yesevî’den Yunus Emre’ye, Milletlerarası Hoca Ahmed Yesevî Sempozyumu, Kayseri, 85-92.

Efendioğlu, A., & Yelken, T. Y. (2009). Eğitimde Yeni Yaklaşımlar: Kanıt Temelli Öğretim, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Dergisi, 9/2, Yıl 9, Aralık, Bolu, 110-123.

Ergeshov, E. (2017). Sosyal Yaşamda Önyargıların Aşılmasında Din Öğretimi Program Geliştirme Çalışmaları (Rusya Örneği), Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Felsefe ve Din Bilimleri (Din Eğitimi) Anabilim Dalı, yayınlanmamış doktora tezi, Ankara.

Eser, F. (tarihsiz). Ahmet Yesevî maddesi, Yeni Rehber Ansiklopedisi, İhlas Gazetecilik Aş, 1-3.

Hoca Ahmed Yesevî. (2016). Dîvân-ı Hikmet, Editör: Mustafa Tatcı, Hoca Ahmet Yesevi Uluslararası Türk-Kazak Üniversitesi, Ankara.

Karabey, T. (1994). Ahmet Yesevî, Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, I, 1-3.

Kenjetay, D. (2003). Hoca Ahmet Yesevî’nin Ahlak Felsefesi, Hoca Ahmet Yesevî Ocağı Yayınları, Ankara.

Köprülü, F. (1993). Türk Edebiyatında İlk Mutasavvıflar, TDV Yayınları, Ankara. İnternet Sayfasi: http://www.ayu.edu.tr/tarihce

Rıfat, İ., & ÇELİK, A. (2006). Önyargıların Psikolojisi: Psikodinamik Bir Gözden Geçirme”, Nesne Dergisi, DOI: 10.7816/01-01, 52-67.

Sari, İ. (2016). Ahmet Yesevî, Nokta Yayınları, İstanbul.

Strizenec, M. (2010). Dindarlık ve Bilişsel Süreçler, (çev: Sezen, Abdülvahid), Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 10/3, 273-286.

Tosun, C. (2000). Hoca Ahmet Yesevî, Hayatı, Eserleri ve Toplumu Eğitme Metodu”, Dini Araştırmalar, Ocak-Nisan, 2/6. http://dergipark.gov.tr/download/article-file/51619 sayfasından erişilmiştir.

Tosun, C. (2012). Din Eğitimi Bilimine Giriş, Pegem Yayıncılık, Ankara.

Tosun, C. (2016), Hoca Ahmet Yesevî’nin Divan-ı Hikmet’inde Eğitim, Geçmişten Geleceğe Hoca Ahmed Yesevi Uluslararası Sempozyumu, Cilt 1, 26-28 Eylül, İstanbul.

Vandenbas, G. R. (2006). Dictionary of Psychology, American Psychological Association, Washington.

Weese, D. D. (1994). Islamization and native religion in the golden Horde. Baba tukles and Conversion to Islam in Historical and Epic Tradition, Pensilvania State University, USA.

İndir

Yayınlanmış

2018-06-28

Nasıl Atıf Yapılır

ERGESHOV, E., & YEGENOV, N. (2018). Hoca Ahmet Yesevî ve Onun Eğitim Sisteminin Temeli. İlahiyat Fakültesi İlmi Dergisi, (24), 45–60. https://doi.org/10.52754/16947673_2018_24_3

Sayı

Bölüm

Статьи